Wandelroute Kroondomeinen ‘Uddel’
Lengte van de wandeling
12,5 km
Startpunt
Parkeerplaats aan de Aardhuisweg (Uddel – Amersfoortse Weg) net ten oosten van de hei.
Eindpunt
Parkeerplaats aan de Aardhuisweg (Uddel – Amersfoortse Weg) net ten oosten van de hei.
ALGEMENE INFORMATIE
Met een oppervlakte van 10.350 hectare is Kroondomein Het Loo het grootste terrein op de Veluwe,
zo groot als nummer twee en drie samen – en dat is te merken. De rust, de ruimte, het landschap, de
ongewone stilte… Het grootschalige karakter, de grote open stukken, de vergezichten, de vrijwel
eindeloze wouden: Kroondomein Het Loo is de Veluwe op zijn best! En daar hoort ook bij: veel
geologie, archeologie en cultuurhistorie. Natuurlijk lopen er Edelherten en Wilde Zwijnen, maar ook
voor soorten die nog veel zeldzamer zijn, is Kroondomein Het Loo een belangrijk bolwerk. Van
sommige van die soorten leven er in heel Nederland slechts honderden – en soms zelfs dat niet eens.
Om er een paar zeldzaamheden uit te pikken: hier woont onze grootste kever, het Vliegend Hert, en
als u echt geluk hebt, komt u zelfs de Gladde Slang tegen of een schuwe vogel als de Wespendief. Ook
kunt u hier het allermooiste dier treffen: de zeldzame Boommarter. Met deze route nemen we een
kijkje in de omgeving Uddel van het Kroondomeinenpad Het Loo.
ROUTEBESCHRIJVING
Het Aardhuis
Het Aardhuis is een wildpark annex museum, maar in het verleden deed het onder meer dienst om na
de jacht het koninklijk gezelschap met vrienden en relaties aangenaam te laten verpozen. Let wel; het
Aardhuis is van 25 maart t/m 31 oktober 2010 geopend.
Verlaat het parkeerplaatsje aan de achterkant en ga op zoek naar een lange en (bijna) recht pad langs
een glooiende heideveld. Geniet van het uitzicht, of van de Boomvalk, of van wat er tussen de
Struikhei groeit, zoals Bochtige Smelle en Dophei. Als u goed oplet, vindt u ook nog Kraaihei langs dit
pad – en zie ook dat Reebokje niet over het hoofd.
Bosmestkever
Op elk bospad kom je hem tegen, maar kijk goed, want het kan ook een Paardenmestkever of
Driehoornmestkever zijn. Het robuuste lijf van de Bosmestkever doet hem wat lijken op een tank,
maar dat is gelijk zijn zwakke plek: op kale zandpaden heeft hij vaak moeite om overeind te komen als
hij is omgekukeld. Dus: ziet u het diertje op de rug spartelen, zet het dan voorzichtig weer op de
pootjes.
Uw oren vinden mogelijk de zang van Boompieper, Geelgors, Roodborsttapuit en Veldleeuwerik, of
het krakelen van varkens in het bos. Op de driesprong rechtdoor; de dennetjes links zijn niet
vergeten bij het schonen van de hei, maar zorgen voor een mooie overgang tussen bos en hei. Iets
waar diverse vogels vrolijk van worden. Op de driesprong linksaf; in deze hoek zijn de dennen lekker
breed uitgegroeid.
Na 80 meter op de driesprong rechtsaf. Ter hoogte van het oude Wintereiken Beukenbos buigt het
pad naar links, nog meer naar links en dan naar rechts. Op de kruising rechtdoor; hier is de wind naar
binnen geslagen.
Op de splitsing rechts aanhouden. Dit oude malebos (Uddeler Heeghe, 1526) is nu beschermd als
bosreservaat. Op de kruising met de grindweg ligt voor u de noordtak van de paraboolduin. Linksaf,
de grindweg op (die ook slingert) en deze blijven volgen tot de vijfsprong en daar rechtsaf (ook dit
pad is niet recht). Op de driesprong rechtsaf.
Op de kruising rechtdoor (de varkens zijn dol op dit stuk productiebos). Ook op de volgende kruising
rechtdoor, op de weg naar een kuil met Beuk en enkele Wintereiken. Op de daaropvolgende kruising
linksaf en aan het eind van dit pad schuin naar links, de grindweg op. Ter hoogte van de grenspaal
(gemeente Apeldoorn en Nunspeet) op de driesprong rechtsaf. Op de kruising rechtsaf, het eikenbos
in. De bescheiden hoogte van de Zomereiken en het bijzondere karakter van dit bos kunnen maar
één ding betekenen: het is eeuwenlang als hakhout gebruikt. Nadat in de vorige eeuw de strubben
zijn omgezet naar spaartelgen, is het hout maar langzaam gegroeid: bodem en bomen zijn uitgeput
door het eeuwenlange ‘halen’. Benieuwd hoe dit bos er over 200 jaar uit zal zien… Van links en rechts
komen enkele vage paden, maar pas na zo’n 400 meter gaat u op de eerste echte kruising linksaf.
U bestijgt de bult en komt vanaf hier ook weer eikenstrubben tegen. Kortgeleden, pakweg 150 jaar,
was dit nog allemaal hei met verspreid wat hakhout. Bij de ontginning van de hei zijn ook de keurig
rechte paden aangelegd. Op de kruising rechtsaf, langs een zoel en op de volgende kruising
rechtdoor.
U nadert stilletjes een wildweitje. Op de kruising linksaf; de paraboolduin is nog een tijdje met het
oog te volgen. Het pad buigt naar links en hier kunt u even stoppen om het reliëf te bestuderen. Nog
in de bocht naar links neemt u het smalle pad naar rechts. Ga bij het watertje niet zomaar ergens
zitten om er van te genieten (er zijn meerdere soorten rode bosmieren die koepelnesten bouwen).
Op de gewezen kruising rechtsaf; ook hier groeit Grondster. Op de driesprong rechtsaf (grindweg). In
de verte doemen wat palen op (daar staat een eenzaam huis), maar ver voor die tijd gaat u op de
driesprong scherp linksaf.
Als u vanaf hier goed zoekt, vindt u vast een Grove Den die mooi recht is. Op de driesprong scherp
rechtsaf en op de kruising met de grindweg rechtdoor. Links weer een mooi voorbeeld van oud
eikenbos waar in het verleden volop dennen tussen zijn gepoot, maar dat langzamerhand weer bijna
volledig uit eiken bestaat. Tijden veranderen… Op de driesprong rechtdoor.
De Hoge Duvel
‘Hoge Duvel’ ligt tussen Elspeet en Hoog Soeren (de heuvel in de grintweg Elspeet-Echoput). Er loopt
tegenwoordig een fietspad doorheen, dus pas op dat je daar niet “griepke grauw” roept. Opvallend is
dat het daar altijd zwaar fietsen is, maar dat komt waarschijnlijk omdat de plaaggeest daar nog altijd
een geintje met de mensen uithaalt, althans zo gaat het verhaal. ‘De Roode Heggen’ ligt iets ten zuidwesten
van ‘Hoge Duvel’ – langs hetzelfde fietspad.
Vroeger zag men op veel boerderijdaken een schedel van een paard. Men geloofde dat hierdoor de
nachtmerrie werd afgeweerd. Men dacht namelijk dat oude wijven zich ’s nachts konden veranderen
in een nachtmerrie of mare, een boosaardig spookdier dat ronddoolde en kwaad berokkende aan
mensen, dieren en zelfs planten. Soms kwamen die spookgedaantes ook ’s nachts op geheimzinnige
wijze in de stal om de paarden af te rijden tot ze er dood bij neer vielen.
Op de kruising linksaf, en dit pad helemaal uitlopen. De route voert om de heuvel met de naam ‘Hoge
Duvel’ heen. Voorbij de eerste kruising ligt rechts een dicht stuk bos. Voor zover bekend huizen hier
geen geesten, maar het wild zit overdag wel graag in dit soort opstanden: schrik dus niet als u hier
iets hoort. Verderop (ook rechts) nog zo’n mooi symbolisch beeld van Kroondomeinen Het Loo:
onder een scherm van dennen komt een eikenbos omhoog dat al aardig op weg is de heerschappij
over te nemen. Aan het eind van dit pad op de driesprong rechtsaf. Verder is het simpel: op de
eerstvolgende kruising gaat u linksaf.
Hoog Soerensche Veld
Op het voorlaatste pad krijgt u meer en meer zicht op het Hoog Soerensche Veld. Hier kunt u van het
volle uitzicht genieten. Wordt het panorama u te machtig, dan kunt u zich ook omdraaien; het bos
verdient ook uw aandacht. De Zomereiken in ‘Driehoek’ beginnen stilaan ‘volwassen’ te worden en
bovendien is het een oude bosgroeiplaats, met bijbehorende flora. Er is een lijst met soorten die
gelden als indicator voor oud bos: vindt je één of meer van die soorten, dan weet je vrijwel zeker dat
op die plek al eeuwenlang bos staat. De boskrekel kunt u op heel wat plaatsen in Kroondomein Het
Loo horen zingen.